Vanochtend las ik op Twitter een 'spreuk' over houden van iemand om wie hij/zij is, niet om wie je denkt dat hij/zij is. Toen drong het tot me door dat ik
van Ex heb gehouden om wie ik dacht dat hij was. Daarom was vorig jaar de teleurstelling
natuurlijk zo groot. Ik vertrouwde erop dat hij eerlijk zou zijn. Maar terugblikkend
heeft hij alles aangepakt op zijn eigen manier, eigenlijk was zijn gedrag niet zo
afwijkend. Alleen was ik zo dom/naïef/arrogant om te denken dat onze relatie genoeg
voor hem betekende, dat hij, in tegenstelling tot zijn normale gedrag, mij wel
met respect zou behandelen, in plaats van de onverschilligheid en minachting
die hij over heeft voor mensen die hem niet meer interesseren.
Ik heb hem al maanden niet meer echt gesproken, ik weet
niet wat hij allemaal doet en niet doet. Dus kan ik ook niet van hem houden om
wie hij is, want ik weet niet meer wie hij is. En dat zou genoeg moeten zijn om
hem los te kunnen laten. Schreef zij hoopvol.