prioriteiten

Oef, 2 maanden niks geplaatst.

Lekker druk met werk geweest, fijn voor de bankrekening.

Verder druk geweest met verbouwen en verhuizen van diverse familieleden.

Hopelijk was de rustige zondag gisteren, zonder enig klusje buitenshuis, het begin van een iets rustigere periode.

Alhoewel: op het programma staat een cursus en tegelijkertijd begint ook de derde jaargang Zweeds. Waar ik afgelopen zomer te weinig aan heb gedaan.

Mijn blog is niet het enige wat verwaarloosd is in alle drukte. Tijd om prioriteiten weer eens onder de loep te nemen.

Gemengde gevoelens

Sinds de boosheid en het verdriet van de scheiding zijn gezakt, sta ik nog steeds niet te popelen om een man in mijn leven toe te laten. Ik heb het al druk genoeg met mezelf.

Wel ontmoet ik af en toe wel een leuke man, maar diep en blijvend zijn de gevoelens niet.

Tot bleek dat een man, die ik wel 'sympathiek' vind, uit mijn zichtveld zou verdwijnen. Opeens werd ik overvallen door gevoelens die heftiger waren dan ik tot dan toe had durven toegeven.

Niet dat het ooit wat zou kunnen worden. Want hij is getrouwd. En ik vind vreemdgaan niet kunnen. Dus wil ik ook niet degene zijn met wie wordt vreemdgegaan.

In tegenstelling tot eerdere 'sympathieke' mannen, kon ik deze niet zo gemakkelijk vergeten. Ondanks dat we elkaar niet meer zagen.

Met gemengde gevoelens hoorde ik dat hij naar een zomerfestijn zou gaan, waarvoor ik me ook enthousiast had aangemeld.

Fijn om hem weer te zien, hoewel ik net begon te wennen aan het idee dat ik hem niet meer zou zien.

Met gemengde gevoelens hoorde ik dat hij uiteindelijk toch moest afzeggen in verband met werk.

Jammer dat ik hem niet weer zal zien.

Vrijheid, blijheid

Eigenlijk wist ik het vooraf al: twee weken vrij nemen is te kort om het huis en kantoor op te ruimen én zakelijke dingen te regelen.

Toch heb ik de afgelopen twee dagen meer gedaan, dan ik normaalgesproken doe op een doorsnee werkdag.

Afgelopen weken was het lontje duidelijk korter aan het worden. Als ik dan financieel gezien niet op vakantie kan, zal ik op zoek moeten naar tijdverdrijf dat niks te maken heeft met werken.

En/of leren om niks te doen.

Mevrouwtje Eigenwijs

Pff, wat een dag, gisteren.

Het begon met mijn e-mailprogramma dat opeens geen e-mails van mijn zakelijke website kon ontvangen.

Tijdens het ‘oplossen’ van dit probleem, verwijderde ik een van de drie e-mailaccounts. Per ongeluk, dat snap je.

Grote paniek.

Gelukkig zijn daar backups voor bedoeld. Alleen wilde de map op de externe harde schijf maar niet openen.

Grote paniek.

Het bedrijf dat helpt bij onderhoud van de pc doet niet aan spoedklussen. Of morgen ook goed is.

Grote paniek.

Ah, de computerwinkel. Bij aanschaf hadden ze aangeboden om alles van de laptop over te zetten op de nieuwe pc. Nee, mevrouwtje Eigenwijs zou dat zelf wel doen. Dat was nog steeds niet gebeurd en gelukkig, ik mocht langskomen met externe harde schijf en pc, zij zouden het e-mailprogramma en de  backup daarvan op de pc zetten.

Paniek ebde weg. De toestand werd zorgelijk, met voorzichtige hoop op een goede afloop.

Het backup-bestand bleek heel groot te zijn. Daar verbaasden ze zich over in de winkel, dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Voor zover ik kan zien, wordt dat veroorzaakt doordat het backupprogramma geen enkele backup verwijdert of overschrijft. Met als gevolg dat mijn e-mailprogramma vol staat met overbodige backups, die moeilijk te verwijderen zijn. En soms helemaal niet.

Tijd voor drastische maatregelen. Hopelijk lukt het vandaag goede hulptroepen te regelen. Mevrouwtje Eigenwijs gooit de handdoek in deze digitale ring.

Belast

Formulieren en ik, geen goede combinatie.

Een simpele vraag roept bij mij diverse antwoorden op en dan komt de twijfel: wat bedoelen ze precies? Wat moet ik antwoorden?  Geef ik wel voldoende informatie? Heb ik het echt wel goed begrepen?

En zo kan het gebeuren dat ik voor het eerst in jaren weer zelf aangifte omzetbelasting doe en besef dat niet alle rubrieken duidelijk zijn. Voor mij.

Zucht.

De dag van mijn financieel adviseur begint weer goed, zodra ze haar e-mails opent…

Ineenstorting

Voor mijn bedrijf heb ik een website.

Gebouwd en beheerd door Ex, die ook de inhoud zou verzorgen. Dat was in de tijd dat het erop leek dat hij echt iets wilde maken van zijn eigen tekstbureau. Helaas had hij geen tijd om teksten voor mijn website te schrijven. En na de scheiding hoefde hij dat al helemaal niet meer te doen.

Vrij snel na de scheiding nam ik het beheer van mijn eigen website over. De overdracht van beheer ging vrij gemakkelijk en met mijn nieuwe wachtwoord meende ik alles onder controle te hebben. Volgens Ex had ik verder geen (technische) informatie en wachtwoorden meer nodig, ik kon alles zelf regelen via mijn controlepaneel. Nog steeds was de website ‘in aanbouw’, dus al te veel stelde dat beheer niet voor. De enkele keer dat iets me niet duidelijk was, kon ik terugvallen op de goede helpdesk van de domeinbeheerder.

Afgelopen weken bleek dat het toch allemaal niet zo simpel was. De domeinbeheerder had wat technische aanpassingen gedaan, waarna ik ook een aantal technische aanpassingen moest plegen op mijn website. En toen bleken er meer functies te zijn waarvoor ik wachtwoorden nodig had. Die ik dus niet had. De helpdesk loodste me door deze obstakels heen. Echt, een goede helpdesk is goud waard.

Afgelopen winter heb ik tijdens een cursus een nieuwe website ‘gebouwd’ en voor de teksten heb ik iemand in de arm genomen. Deze maand wordt eindelijk de oude, lege website verruild voor de nieuwe, mét inhoud. Hiervoor heb ik de hulp ingeroepen van iemand die daar verstand van heeft.

Toen ik een laatste blik op de oude website wilde werpen, kreeg ik een foutmelding. Weer de helpdesk aangesproken. Bij het eenvoudig wijzigen van een aantal wachtwoorden een paar dagen daarvoor, was een diepverborgen wachtwoord over het hoofd gezien, waardoor niks meer wilde werken. En voor het zoeken en vervangen van dat diepverborgen wachtwoord, het standaard wachtwoord van Ex, moest ik heel diep graven en met nieuwe software aan de slag.

En toen stortte ik even in, vervloekte Ex in stilte en plengde wat traantjes.

Na een paar wanhopige minuten heb ik (net als na de scheiding) diep ademgehaald en ben aan de slag gegaan. En zowaar, het lukte.

Wijze les: voor dit soort dingen liever geen goedbedoelende amateurs in familie- of vriendenkring inschakelen. En waar mogelijk vinger op de pols houden en de benodigde informatie verzamelen. Zodat in noodgevallen zelf ingrijpen mogelijk is.

Of die informatie doorgeven aan iemand die er meer verstand van heeft.  

Soms pakt het goed uit

Soms word ik moe van mijn uitstelgedrag.

Soms leidt mijn uitstelgedrag me op het goede moment naar iets wat ik zocht, wat ik anders zou hebben gemist.

Altijd ben ik me ervan bewust dat die goede uitkomsten geen excuus zijn om deze goede/slechte gewoonte te koesteren.

Storm

Het stormt flink buiten, al 2 dagen.

Het stormt flink in mijn hart en hoofd, al een week.

Panikeren

Echt, ik weet dat ik moet opruimen. 

Daarbij speelt de gedachte dat na mijn overlijden niet mijn partner mijn spullen ‘overneemt’, maar mijn familie mijn spullen moet opruimen, een grote rol.

Af en toe word ik met de neus op de feiten gedrukt dat het opruimvoornemen nog steeds niet verder is gekomen dan een voornemen.

Twee weken terug kreeg ik bericht dat de Belastingdienst een extra controle uit wilde voeren. Niks aan de hand, elk jaar heb ik mijn administratie op orde voor de belastingaangifte en de jaarrekening van mijn bedrijf. 

Helaas is na het leggen van laminaat in mijn kantoor het opnieuw inrichten niet afgemaakt. Mijn administratie is verdeeld over 2 kamers, 4 kasten en een scheepskist. En laat ik nou net op de ordner van het betreffende jaar geen jaartal te hebben geschreven, met als gevolg dat de paniek toesloeg, omdat die ordner niet te vinden leek.

Om een lang verhaal kort te houden: na anderhalve week stressen, zoeken, bladeren, scannen en panikeren, (terwijl ik net een paar dagen ziek, zwak en misselijk was) heeft gisteren de accountant alle benodigde papieren mogen ontvangen. Zij handelt het verder met de Belastingdienst af, terwijl ik mijn administratie weer wegleg en de uitkomst afwacht, in alle rust.

Denk ik.

Hoop ik.

Ziek, zwak en misselijk.

Vooral tijdens het wisselen van seizoenen vraagt mijn evenwichtsorgaan enige aandacht. Dat betekent een paar dagen/weken rustiger aan doen, niet te snel gaan liggen/zitten/opstaan. En hopen dat het snel weer overgaat.

Soms meent mijn maag zich er ook mee te moeten bemoeien. Dan betekent rustig aan doen; vooral blijven zitten waar je zit en verroer je niet. En als je toch de behoefte voelt om je te verroeren, houd dan vooral je hoofd rechtop.

Dus zat ik gisteren de hele dag stilletjes op de bank (gaan liggen was al een te grote, ingrijpende beweging voor mijn hoofd). Met een teiltje naast me (voor mijn maag). 

Dat zijn de dagen dat het jammer is dat er niemand is die even iets liefs zegt.

Dat zijn de dagen dat ik me zorgen maak over de opdrachten die deze week klaar moeten zijn.

Dankzij de verstelbare bedbodem heb ik halfzittend kunnen slapen.

En gelukkig schijnt vandaag het zonnetje, hebben mijn evenwicht en spijsvertering vrede gesloten en kan ik, zolang ik geen gekke dingen doe, mijn werk doen.

Mij hoor je vandaag niet meer klagen.

Schiet toch eens op, mens!

Wie hier vaker wat heeft gelezen, zou kunnen weten dat uitstelgedrag mij niet vreemd is.

Dat toegeven lijkt op de eerste stap zetten naar de oplossing van een probleem: erkennen dat er een probleem is.

Daaraan toegeven lijkt (bij mij) op faciliteren van/excuses aanvoeren voor ‘probleemgedrag’:

klussen op de lange baan schuiven en als ‘excuus’ opmerken dat ik nu eenmaal lijd aan uitstelgedrag. Wat moet gebeuren, zal ook ooit wel gebeuren, maar niet nu.

Slappe hap, Henka!

Zo heb ik een vorige maand aangeschafte pc pas vorige week voor het eerst getest. 

De eerste drempel – overstap van besturingssysteem #7 naar besturingssysteem #8.1 – is genomen. En natuurlijk was die drempel bij lange na niet zo hoog als ik mezelf had wijsgemaakt.

De tweede drempel – kopiëren van inhoud oude laptop naar nieuwe pc – is nog hoog. Lijkt nog hoog. 

Maar niet onoverkomelijk.

Straks doe ik mijn laatste klus van deze week. Dan kan ik me niet meer achter mijn werk verschuilen.

Daarna maak ik 6 back-ups –neurotische controlfreak, weet u nog? Dan hoef ik niet in paniek te raken als er iets mis gaat.

Daarna naar de opticien om een nieuwe bril aan te schaffen. Misschien dat ik in de toekomst drempels op ware hoogte kan inschatten.

De kat krabt...

Zondagochtend, nog geen 10 uur, en ik kan nu al spreken van een welbestede ochtend.

Sinds een paar dagen begint hier de dag met 10 minuten mediteren en sindsdien lijkt het wel alsof ik veel meer gedaan krijg in vrijwel dezelfde tijdspanne.

Nu nog een middel vinden om de buurkat, die ik de komende twee weken verzorg, te vriend te houden. Gevalletje van territoriumdrift (waar buuv al over klaagde) in combinatie met verveling, omdat ie nu de hele dag alleen zit.

Straks maar eens kijken of ik scheenbeschermers op de kop kan tikken, kan ie daar zijn nagels (en tanden) in zetten.

Kleingeluksmomentje

Klussen waar je het meest tegenaan hikt, vallen vaak enorm (of enigszins) mee.

Vol trots dat ik eindelijk een klus heb aangepakt, beloon ik mezelf met een wandeling in het zonnetje. Nu het nog kan. Want voor morgen is regen voorspeld. Natuurlijk op de dag van mijn stapel(bij)baantje, waarvoor ik wekelijks een zaterdagmiddag buiten doorbreng.

Gelukkig ben ik niet van suiker. En heb ik een goed regenpak.

Knopen

Dat eeuwige twijfelen is wel vermoeiend. Sta je op het punt een knoop door te hakken, komt er een gedachte op die de knoop nog even intact laat.

Gisteren een knoop half doorgehakt.

Vandaag voel ik me als een topsporter die een rustdag hard kan gebruiken.

Gewoon

Door een samenloop van omstandigheden (pijntjes, griep, druk, docentwissel) zijn sjoggen en yoga er de afgelopen weken flink bij ingeschoten.

Het strammer wordende lijf mist de yoga, de klagende knie mist het rondje draven door de buurt niet echt.

Vandaag was de 2^e dag van een periode van 30 dagen elke dag mediteren. Mediteren is iets wat ik graag regelmatig wil doen, maar wat er vaak bij inschiet (zie 1^e regel).

Als ik aan iets begin, wil ik het graag afmaken. Dus een begin maken met 30 dagen mediteren, betekent dat die 30 dagen ook daadwerkelijk gedaan ‘moeten’ worden. Met in het achterhoofd de gedachte dat na 30 dagen de gewoonte om regelmatig te mediteren min of meer is gevormd. En als een gewoonte eenmaal is ontwikkeld, blijft deze neurotische controlfreak vaak stug volhouden.

En zo hou ik mezelf bewust voor de gek :-)

Klikken

Hoe simpel kan het zijn: het beeldscherm van de computer op de standaard plaatsen.

Gewoon de juiste onderdelen over elkaar schuiven, vastklikken en klaar.

Behalve als de onderdelen een halve centimeter van het ‘klikpunt’ niet meer verder willen.

Na een uurtje worstelen, puffen en wanhopen zat er toch niks anders op dan met lood in de schoenen naar de computerwinkel te gaan. 

In de winkel bleek gelukkig dat het niet aan mij lag. Degene die me tot nu bij elk bezoek heeft geholpen, deed een dappere poging. Maar hij moest er een ‘specialist’ bij roepen die het trucje wel kende en het scherm binnen een paar tellen op de standaard had vast geklikt.

Sinds de aanschaf van de nieuwe pc ben ik al een paar keer teruggegaan naar de winkel. Omdat ik iets was vergeten, omdat zij iets waren vergeten en nu dus het scherm. En ook morgen zal ik er weer zijn om een (hopelijk laatste) onderdeel op te halen. Meteen maar zo brutaal geweest om te vragen of er morgen koffie voor me klaar staat. Dat wel, maar mijn vaste verkoper/adviseur/techneut vertelde meteen dat hij morgen een vrije dag heeft. Of dat een geplande vrije dag is, of een door recente gebeurtenissen ingegeven vrije dag, vertelt het verhaal niet. 

En ik vraag het niet.

Laatste loodjes

Een veelgelezen ‘tip’ van opruimers is: stop spullen die je niet direct nodig hebt in een doos en als ze na een maand/half jaar/jaar niet hebt gemist, kun je ze met een gerust hart wegdoen.

Na de scheiding zijn wat kleine dingen van Ex blijven liggen.

Tijdens de eerste grote schoonmaakronde zijn die in een koffer gedaan die hij heeft opgehaald, samen met wat grotere spullen.

Tijdens verschillende opruimrondes zijn enkele kleine dingen boven water gekomen, die per post nagestuurd konden worden.

Gisteren gingen tijdens het opruimen nog een paar hebbedingetjes door mijn handen die Ex tijdens de verhuizing opzij heeft gelegd, maar niet heeft meegenomen. Dingen die ik wat langer heb bewaard omdat ik wist dat hij ze mooi vond, indertijd. Maar waar ik zelf absoluut niks mee kan. Deze keer ging de knop om. In die drie jaar heeft hij ze blijkbaar niet gemist. Weg ermee!

Tijdverspilling

Na vier jaar intensief gebruik wordt het tijd de laptop te vervangen door iets nieuws, een pc met los beeldscherm deze keer.

Het oorspronkelijke plan was een pc van hetzelfde merk te nemen. Na lang surfen op internet en specificaties vergelijken, werd dat plan afgeschoten op één klein detail.

Weer lang surfen op internet en specificaties vergelijken, maar dan bij andere leveranciers.

Die allemaal bieden wat nodig is, maar met te veel tierlantijnen.

En deze twijfelaar kon geen keuze maken. Te veel keus. Welke tierlantijnen neem je op de koop toe?

Uiteindelijk bleek de oplossing heel simpel: dat kleine pc-winkeltje waar ze ook pc’s op maat maken. Gewoon zeggen wat je wilt, een paar technische eisen opgeven en twintig minuten later heb je een pc zonder tierlantijnen, met garantie en ook nog in de buurt.

Dat had ik weken geleden eigenlijk moeten bedenken.

Zoekt en gij zult vinden, misschien

De laptop is aan vervanging toe.

De bedoeling is om deze keer te gaan voor een desktop van hetzelfde merk.

Gisteren werd een lange dag met online vergelijken, online kiezen, online samenstellen en online bestellen bij een online bedrijf (= zonder fysieke winkels).

Voor technische vragen kun je als potentiële klant niet bellen of e-mailen, maar log je in voor een chat-sessie.

Dan hoop je een medewerker te treffen die je vraag direct kan beantwoorden, of toegang heeft tot specificaties die in de online winkel niet worden genoemd.

Bij twee van de drie vragen lukte dat.

Op de derde vraag bleef hij het antwoord schuldig. Want die informatie kon hij niet vinden. Want die informatie stond niet online (= de website van het bedrijf).

Zucht.

Opgeruimd staat netjes

In het kader van opruimen, ontrommelen enzovoort, heb ik vanochtend 6 paar sokken en een regenpak aangeschaft. En dan niet volgens het principe dat je voor elk ding dat je nieuw koopt, een oud iets wegdoet. Nee, natuurlijk niet. Ik pak het grootser aan.

Voor dat regenpak doe ik tweeënhalf regenpak weg, waarvan er één al zeker 30 jaar oud is. En geen van beide nog waterdicht. Da’s toch wel belangrijk, eigenlijk.

En voor die zes paar sokken verwijder ik uit de sokkenla en de wasmand zo ongeveer 15 gescheiden zwervers. Die mogen met elkaar als zootje ongeregeld verder. Maar niet hier.

 

"Dilemma"

De eerste dag van 2 weken semi-vrij begon voor deze neurotische controlfreak met een ‘dilemma’.

Het idee was vroeg voor de deur van de Hermitage staan om de keizerlijke serviezen te bewonderen.

Het druilerige weer deed me twijfelen.

Waarom door kou en nattigheid fietsen naar een tentoonstelling die nog een paar weken te bewonderen is? Waarom niet gewoon lekker thuisblijven? Maar als ik nu niet ga, wanneer ‘moet’ ik dan?

Een relatief lege agenda, zonder deadlines en vaste afspraken (behalve dan de Zweedse les). Niets moet, (bijna) alles mag. En wat doe ik? Dubben, wikken en wegen.

Geen wonder dat het vaak lijkt of mijn vrije periode niet lang genoeg duurt om alles te doen wat ik zou willen doen.

Rust?

Twee weken relatieve rust.

Dat wil zeggen:

De vaste opdrachtgevers deponeren hier twee weken geen opdrachten.

In die tijd zijn interessante nieuwe opdrachtgevers welkom. Toch.

Die nieuwe computer moet er toch eindelijk maar eens komen. Knopen doorhakken.

Zakelijke administratie bijwerken. Facturen betalen.

Pensioen regelen. Van sparen naar fonds, met deze rentestand geen al te groot risico.

Vrijwilligerswerk. Dat schiet er tijdens de werkweken te vaak bij in.

Vandaag naar de Hermitage. Culturele ontspanning.

Een paar keer naar de bioscoop. Afhankelijk van het aanbod.

Nadenken over toekomst, werk, privéleven. Bezinnen, om het maar eens populair te zeggen.

Opruimen en kringloopwinkel blij maken. Orde scheppen in chaos.

En zo zijn de semivrije weken al weer behoorlijk gevuld.

Dat was eigenlijk niet de bedoeling.

Poetsen

In een hoek in de keuken staat de koelkast te blinken.

Het prachtige, koude weer bood gisteren de ideale omstandigheden om de koel/vriescombinatie eens lekker schoon te maken.

Alle inhoud ging in tassen en bakken naar buiten, zonder eerst ingepakt te hoeven worden tegen bederf en dooi.

Het apparaat zelf werd van binnen en van buiten flink gepoetst, vlekjes werden weggewerkt, onderdelen werden (af)gewassen.

Na herinrichting stond de koel/vriescombinatie een beetje verloren te stralen. Gelukkig heb ik de komende 2 weken min of meer vrij genomen, waarbij opruimen en schoonmaken al op het lijstje met vakantieactiviteiten stonden. Nu moet dat echt wel gebeuren.

Orde of chaos

Voor een gescheiden zzp-er zonder vast inkomen en zonder alimentatie, maar met een van nature zorgelijk inborst, zijn dit ‘gouden’ tijden.

En toch is de waan van de dag minder somber dan je zou denken naar aanleiding van bovenstaande regel. Er komt geld binnen, er is een bescheiden buffer en de grote rekeningen van dit jaar lijken betaald te kunnen worden, zonder dat faillissement hoeft worden aangevraagd (afkloppen!).

Daarnaast zijn het ook bewuste keuzes: goedbetaalde baan opzeggen voor onzekere inkomsten als zzp-er en geen alimentatie eisen.

Soms vraag ik me af of mijn ‘stoere’ opstelling in dezen wel opweegt tegen de zorgen en de onzekerheid. Tot opeens het besef doordringt dat ik in financieel en materieel opzicht flink heb ingeleverd, maar ik me nu omringd weet door familie en vrienden die van me houden, er voor me zijn maar vooral meer geborgenheid bieden dan ik in 15 jaar ‘relatie’ heb ervaren.

Met zo’n basis moet het toch eindelijk kunnen lukken: chaos in hoofd en huis ordenen.